عباس عطار متولد ۱۳۲۳ در خاش و دانش‌آموخته رشته مطبوعات و ارتباطات به علت بیماری سرطان در ۷۴ سالگی در پاریس چشم از جهان فروبست.
، عباس در ۱۹۸۱ به مگنوم پیوست؛ و در ۱۹۸۵عضو تمام وقت مگنوم شد؛ و همچنین از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ رئیس دوره‌ای مگنوم بود.
این عکاس نامدار ایرانی از سی‌وپنج سال پیش تاکنون علاوه بر عضویت در آژانس بین‌المللی عکس مگنوم، از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ ریاست دوره‌ای این آژانس را بر عهده داشته است.
عکس‌های عباس عطار در ژانری مانند «مستند»، «جنگ» و «مذهب» بانام مستعار «عباس» در دهه‌های گذشته موردتوجه رسانه‌ها و مدیاهای بزرگ جهان بوده است. اما برای ایرانیان عکس‌هایی که «عباس» از انقلاب ۱۳۵۷ از ایران گرفته است به دلیل موضوعات اجتماعی و تاریخی اهمیت بیشتری دارند.
از کتاب‌های منتشرشده از عکس‌های «عباس» می‌توان به «Retornos a Oapan»، «Sur la Route des Esprits» و «Allah O Akbar» اشاره کرد.
سایت «عباس و انقلاب» پروژه‌ای مشترک ازکمپین «خبرنگاری جرم نیست» و سایت ایران‌وایر به سردبیری و مدیریت «مازیار بهاری» است.
سال ۱۹۵۲ « عباس عطار » به همراه خانواده‌اش از ایران مهاجرت می‌کند. اولین عکسی که دوربین به گردن عباس آویزان است عکسی خانوادگی‌ست که هنگام خروج از فرودگاه مهرآباد به همراه پدر، مادر و سه برادرش توسط بدرقه کنندگان خانواده عطار از آنها گرفته‌شده است. در استقلال الجزایر عباس اولین عکس‌هایش را در سن ۱۴ سالگی می‌گیرد و در سن بیست و شش سالگی عکس‌هایش در مجلات و روزنامه‌های مهم دنیا منتشر می‌شوند.
در دهه‌های گذشته به همان اندازه که از «عباس عطار» عکس‌هایی در مدیاهای مختلف به چاپ رسیده است این عکاس مستند گفت‌وگویی با رسانه‌ها ایرانی و غیر ایرانی نداشته است.
این ضایعه جبران ناپذیر را به جامعه عکاسی ایران تسلیت می گوییم.
«من دنیا را سیاه و سفید می‌بینم و گرفتن عکس‌های سیاه و سفید به من کمک می‌کند تا بر واقعیت مستولی شوم.»
عباس عطار